Zomerklusjes…. (bron: Hobbyjournaal 91)
Sommige klusjes in en rond het huis zijn gemakkelijker te
verwezenlijken in de zomermaanden. De blokhut schilderen, de muur van de
slaapkamer van onze dochter verven, nieuwe vloer in de keuken leggen en
allerlei andere kleine projecten hadden wij voorgenomen te toen in deze “droge”
maanden. Onze vakantie was daar dan ook de meest uitgesproken tijd voor. Met 1
week weg, 2 weken thuis zou het gemakkelijk moeten kunnen!
De eerste week weg hadden we (gelukkig) prachtig weer, maar
toen we terug kwamen sloeg het weer om. Regen, wind, kortom herfstachtig weer.
Dan maar geen klusjes en genieten van onze vrije tijd met de kinderen, nu zijn
ze nog jong, en dat hadden we al een aantal jaar niet kunnen doen vanwege onze
winkel. De zomer is nog lang genoeg voor klusjes!
En natuurlijk maakten we plannen om in de vrije avonduren
aan het schuren, schilderen enz te beginnen. Ook dat zou toch gemakkelijk
moeten kunnen? Het is lang licht en er zijn best wat droge avonden met goed
weer in aantocht! Verder niet nagedacht dat zo’n beetje 3 avonden in de week
altijd al bezet zijn met sport en werk, en er op de zaterdag bij ons ook altijd
gewerkt moet worden. En we willen ook nog tijd met onze kinderen doorbrengen…..
Ondertussen is het al september en liggen de kwasten, de
verf en de nieuwe vloer voor de keuken nog steeds op ons te wachten….. Hmmm…..
wat is er verkeerd gegaan? Waar is de tijd gebleven? Nu gaan we ons toch wel
zorgen maken, de winter komt er al weer aan!
Afgelopen zondag (de enige dag waarop we allemaal vrij zijn)
besloten we toch maar wat leuks te gaan doen. Het was waarschijnlijk 1 van de laatste
dagen met mooi weer, maar we kwamen er maar niet uit wat we zouden gaan doen.
Ik moest nog wat werkbeschrijvingen van kaarten invoeren en zei dat eerst te
doen zodat we nog even konden nadenken.
Plots hoor ik mijn dochter zeggen: “Pap, mag ik zelf mijn
muur schilderen?” waarop ons zoontje zegt: “Pap, zullen wij dan samen de
blokhut gaan schuren?” ….En een half uurtje later hoor ik het geluid van de
schuurmachine uit de tuin komen, en onze dochter staat boven fluitend haar muur
te verven…. Ja hoor, we zijn eindelijk
begonnen!
Liefs, Francis
"Zomerse kerstkaarten..." (bron: Hobbyjournaal 90)
Terwijl ik deze column schrijf, zit ik midden in een opdracht kerstkaarten maken met nieuwe artikelen. Ik ben dol op kerst, de lichtjes, de saamhorigheid, de kerstboom, donkere dagen…. En iedereen doet zijn best om alles te versieren. Niets is te gek!
De nieuwe kerstartikelen vallen dan ook meteen bij mij in de smaak. De kerstachtergrondjes zijn prachtig! Ik leg ze eerst eens allemaal voor me neer op de tafel om wat inspiratie op te doen. Na alles eens grondig bekeken te hebben keek ik op naar buiten. Wat is het warm…. De thermometer binnen geeft 27 graden aan. Hoe warm moet het dan wel niet buiten zijn?
De kinderen mochten vandaag met opa en oma mee naar het strand. Voor mij erg handig want deze “klus” zou in twee dagen af moeten zijn. En met deze warmte draai ik niet echt op volle snelheid dus ik moet mijn tijd goed in de gaten houden. De verleiding is zo groot om tussendoor even een wasje te draaien, de afwas te doen, te stofzuigen of maar even de rommel op te ruimen. Vroeger kon ik niet echt rustig knutselen als de boel niet op orde was. Gelukkig heb ik dat nu niet meer en laat ik mijn huishouden voor wat het is.
Wél beloof ik mezelf dat als ik alle onderdelen voor de kaarten bij elkaar heb gezocht, ik even mag afkoelen in het zwembad buiten om daarna weer fris verder te kunnen….
Ondertussen zit ik toch serieus te twijfelen om een kerst CD aan te zetten om in de sfeer te komen. Maar… nee hoor, het gaat toch vanzelf. Gezellige kerstcombinaties liggen binnen korte tijd op mijn tafel. Joepie! Dan mag ik nu even het zwembad in!
Wat mag ik mezelf toch gelukkig prijzen om zo lekker thuis te kunnen werken en zelf mijn tijd in te delen. Én de allernieuwste spulletjes alvast uit te proberen. En dat het dan kerstkaarten in de zomer zijn, en zomerkaarten met de kerst, dat moet ik dan maar op de koop toe nemen!
Zomerse kerstgroetjes!
Liefs, Francis
"Vrije tijd…." (bron: Hobbyjournaal 89)
Ik denk dat iedereen wel blij is met wat vrije tijd. We werken al genoeg, en dat ons hele leven lang. Vroeger keek ik altijd heel erg op naar de huisartsen. Deze moesten 24 uur per dag én in het weekend paraat staan, en gaven dus hun hele leven aan hun beroep. Tegenwoordig zijn er huisartsenposten en kunnen ze om de beurt diensten draaien waardoor hun leven (denk ik) een stuk aangenamer is geworden.
Voor zelfstandig ondernemers geldt dit schema helaas niet, en zeker niet voor kleine ondernemingen. Vaak kunnen deze zich geen personeel veroorloven. Dat betekend dat je als eigenaar toch minimaal 6 dagen in je zaak moet staan. En in de “vrije” tijd moet je dan je boekhouding op orde houden, en allerlei andere zaken regelen. Echte “vrije tijd” is dan ook schaars!
Een bijkomend gegeven is dat je als ondernemer ook altijd met je hoofd “in” de zaak moet zijn. Belangrijk is dat je up to date blijft (in wat voor onderneming dan ook) en jezelf blijft onderscheiden, waardoor de klanten komen! En klanten zijn in de ogen van de ondernemer het brood wat er op de plank komt, dus daar moet je altijd over blijven nadenken.
In de afgelopen jaren heb ik als zelfstandig ondernemer veel respect gekregen voor deze vorm van broodwinning. Het vergt veel opoffering, en creativiteit. En zeker in het laatste jaar van de crisis. Maar aan de andere kant is het ook ontzettend leuk om te werken voor jezelf. Je bent vrij in wat je beslist en wat je doet, de eer is geheel aan jezelf!
Onze onderneming hebben we gesloten dit jaar. Mijn hoofd is nu dus “leeg”. Niet meer nadenken over werkschema’s, inkoop, voorraad, reclame, demo’s, workshops, boekhouding en nog véél meer. Het geeft mij op 38 jarige leeftijd een pensioengevoel! Wij zijn blij met onze beslissing en genieten van elke dag die we krijgen. We hebben de andere kant gezien en meegemaakt!
Met deze column wil ik mijn respect tonen voor alle kleine ondernemingen die nu hun hoofd boven water moeten zien te houden. Misschien kunnen we onszelf wat extra cadeautjes geven om deze mensen te helpen… Is dat geen win-win situatie??
Liefs, Francis
“Vriendschappen…” (Bron: Hobbyjournaal 83)
Tegenwoordig hebben veel mensen een parallel leven in de digitale wereld….. Neem sites zoals Facebook en Hyves, maar ook twitteren en de Hobbyjournaal website zijn een voorbeeld. Anoniem kan je een wereld binnen stappen waarin je karakters leert kennen, informatie kan delen, gedachtes kan uitwisselen, enzovoort, enzovoort… Kortom; een ander leven zonder de grenzen van “fysiekheid”!
Als je geluk hebt kan je zelfs hele goede vrienden aan deze manier van contact maken overhouden. En als ik het zo eens lees op het Hobbyjournaal, zijn mensen echt belangrijk voor elkaar geworden! Dat is een goede zaak want iedereen zou in de rijdom van (goed) gezelschap moeten kunnen leven. Misschien is praten met elkaar op deze manier makkelijker dan in het gewone leven. Je hoeft elkaar niet aan te kijken en daardoor voelen we ons wat zekerder en kunnen we wellicht wat meer onszelf zijn. Positief dus!
Ik denk in ieder geval dat het een goede zaak is, en dat we toch ook een beetje (met de nadruk op beetje) voorbeeld kunnen nemen aan de jeugd van tegenwoordig. Waar wij vroeger na minimaal een jaar (en goed lang nadenken) een persoon vertellen dat wij van ze houden, doen ze dat nu al na 1 uur. BFF’s (=Best Friends Forever) vliegen rond je oren terwijl ze elkaar amper een dag kennen…. Ik waarschuw mijn dochter en haar vriendinnen er wel eens voor dat je mensen niet na één dag in kan schatten en dat je relaties de tijd moet geven om te groeien. BFF’s heb je pas als je vriendschap voor altijd (?) blijft. De reactie hierop is meestal niet degene waar ik op hoopte, maar aan de andere kant kan de wereld met ál die liefde toch alleen maar mooier worden??
Wat zijn wij toch gezegend met al die vriendschappen in deze twee werelden. Maar er schuilt wel gevaar; ze hebben beide aandacht nodig! En ze reageren niet altijd even positief op elkaar, dus een balans tussen beide is wel vereist! Helaas geen gebruiksaanwijzing aanwezig….
Liefs,
Francis
“Trugkieke” (Bron: Hobbyjournaal 82)
De december maand is een mooie maand om terug te kijken op het afgelopen jaar, en om plannen en goede voornemens te maken voor het nieuwe!
Als voorbeeld kijk ik terug op 1 van de drukste jaren van mijn bestaan, en maak ik dus plannen om daar verandering in te brengen! Nou is druk zijn met de hobby natuurlijk niet één van de vervelendste dingen….
In het afgelopen jaar zijn er weer veel nieuwe hobbyartikelen bijgekomen. De stansen voor de stansmachines zijn nu echt niet meer weg te denken en vormen een basis voor bijna elke kaart! Ook hebben er veel meer mensen ontdekt dat ze met het plakken van stickertjes, de prachtigste Hobbydots kaarten kunnen maken. En het Hobbymerk Docrafts heeft een enorme toeloop in Nederland gekregen en daarmee een groot stuk markt ingenomen. En natuurlijk zijn de artikelen van Nellie Snellen en Marianne Design ook niet meer weg te denken…. De stansen, achtergrondblokken, ponsen en stempels worden steeds maar mooier!
En zo kan ik eigenlijk nog wel even doorgaan en word ik steeds enthousiaster en beginnen mijn vingers weer te kriebelen om aan de slag te gaan. Even tussen ons gezegd kan ik wel uren kijken naar prachtig scrappapier, en word ik helemaal vrolijk van prachtige bloemetjes en kantjes!
Gelukkig staan er ook voor mij al weer wat spannende nieuwe projecten op de agenda en ben ik weer benieuwd wat 2012 voor ons gaat brengen. …En natuurlijk houden we ook rekening met de crisis, en hoewel dat ons aan de ene kant (soms) meer tijd geeft, is er aan de andere kant ook minder te besteden. Toch hoop ik dat we met zijn allen in het nieuwe jaar weer veel leuke hobby (hebbe)-dingen voor onszelf kunnen aanschaffen, en er dan weer fantastisch mooie projecten mee kunnen gaan maken. Het trotse gevoel dat je hebt wanneer je weer een prachtige creatie in elkaar hebt gezet kan toch niemand je afnemen?!
Ik ga positief 2012 in, en hoop op veel “geniet”-momenten….. voor iedereen!
Liefs,
Francis
“Vakantieplannen…” (Bron: Hobbyjournaal 81)
Nou, het gaat er eindelijk van komen, we gaan een paar daagjes weg! Mijn schoonouders gaan een paar weekjes in een vakantiepark in Nederland uitrusten, en wij mogen op bezoek komen! En als wij dan toch komen, nemen wij natuurlijk graag onze slaapzakken mee en blijven we wat langer!
Voordat je zo’n korte trip buiten het seizoen om kunt maken, moeten wij een hoop regelen. De kinderen moeten verlof krijgen van school, en onze winkel draait natuurlijk ook niet vanzelf door. Mijn lieve moeder (en steun en toeverlaat) gaat de winkel, samen met onze “huis” demonstratrice en hele goede vaste klant draaien. Ze krijgt een spoedcursus omgaan met de kassa en leert in korte tijd alle andere belangrijke dingen.
Zelf vind ik ineens allemaal notitiebriefjes rondom de kassa en merk ik op dat ineens bijna alle artikelen geprijsd zijn?! En alles wat ik tot nu toe vanzelfsprekend vond is dat ineens niet meer….
Toen ik tot de ontdekking kwam dat in het weekend dat wij gaan “uitrusten” de intocht van sinterklaas zou zijn kreeg de paniek toch een beetje de overhand. Wat als het nu heel erg druk wordt? “Gewoon rustig blijven en de klanten vriendelijk te woord staan” dan komt het vast goed.
Ook ik ging nadenken over mijn weekend…. Stel dat het tegen valt? Dat het huisje erg klein is en we teveel bovenop mijn schoonouders zitten? Wat moet ik allemaal meenemen, en wat voor weer zou het zijn? Wat als de bedden vreselijk liggen en ik pijn in mijn rug krijg? Pfff…. Wil ik eigenlijk nog wel?
Dan komt mijn man thuis van zijn werk en zegt hij: “ik zou zo blij zijn als het weekend is en we er eventjes tussen uit kunnen, lekker zwemmen met de kids en gezellig met jou en de hondjes wandelen….. En toen voelde ik het weer: “We gaan even een paar daagjes weg sinds hele lange tijd. Joepie!!” En ik laat alles los…..
Liefs, Francis
“Oktober voorbij…” (Bron: Hobbyjournaal 80)
Deze maand was toch best een cadeautje. We hebben een aantal mooie weekjes gekregen met een heerlijke temperatuur en een zonnetje!
Omdat wij een eigen Hobbywinkel hebben, zijn wij niet op vakantie geweest, laat staan een dagje vrij gehad. Voor onze kinderen niet zo leuk natuurlijk, maar op zondag (uitgezonderd koopzondag) konden we dan toch iets als gezin doen. Een voordeel wel, de vakantie vloog voorbij!
Nu de vakantiegangers weer even naar huis zijn (tot de herfstvakantie!) hebben wij ook een beetje rust. Nu snap je dus waarom ik het “een cadeautje” noem! We hebben deze maand dan ook voor het eerst “gebarbeknoeid” en zijn toch nog een beetje bijgekleurd. Het zwembadje hebben we maar lekker laten staan voor volgend jaar, want de zee waar wij vlak bij wonen, was nog steeds op juiste temperatuur. Hoewel, mijn tenen vertelden mij toch echt anders….
Als ik naar het strand ga met mijn kinderen, blijf ik het liefst op mijn handdoekje. Al die vervelende korrels zand zijn aan mij niet besteed. Ze zijn mij te klein… Ik kijk naar hoe de kinderen zandkastelen bouwen en het nooit beu raken emmertjes water te halen uit de zee. Het liefst had ik mijn laptop meegenomen, maar door die “vervelende zandkorreltjes” is dat niet verstandig. Stiekem had ik nog wat aan de site willen werken, en ik moet dan ook tegen mezelf zeggen dat ik beloofd had deze dag volledig te besteden aan de kids… Dus staar ik weer naar de zee en kijk ik hoe de kinderen genieten. Het is vreemd dat je van werk moet afkicken. Of misschien is een andere woordkeuze beter… prioriteiten stellen!
Ik hoop dat november ons ook weer mooie dagen gaat geven. Het is dan weer tijd voor mooie boswandelingen, en op zoek te gaan naar paddenstoelen. Zo leg ik dus mijn bikini net gewassen in de kast en trek ik mijn laarzen en dikke trui aan om november in te gaan.
Liefs, Francis